Women's Suffrage Petitions/Kadınların Oy Hakkı Dilekçeleri

Tarih

19. yüzyılın sonlarına dek Finlandiya, İzlanda, İsveç, Avustralya'daki bazı koloniler ve ABD'nin bir takım batı eyaletinde kadınlar sınırlı oy hakkı elde etti. Bu dönemden itibaren, kadın hareketleri çerçevesinde kadınların oy hakkını elde etmesi ve kadınlara erkeklerle eşit medeni haklar tanınması için verilen mücadeleyi koordine etme amaçlı ulusal ve uluslararası ölçekte örgütler kuruldu. Bunların arasında en önde gelenlerden biri 1904'te kurulan Uluslararası Kadınlara Oy Hakkı İttifa'dır.

Cayuga İlçesi, kadın hakları hareketinin merkezindeydi ve vatandaşlarının çoğu mücadelede yer aldı ve New York, 19. değişikliğin onaylanmasından üç yıl önce kadınların oy kullanmasına izin verdi. 1865 gibi erken bir tarihte, Susan B. Anthony, Elizabeth Cady Stanton ve diğer aktivistler, kadınların oy hakkını desteklemek için Kongre üyelerine göndermek üzere imza toplayan bir dilekçe kampanyası düzenlediler.

Oy hakkı mücadelesi, 1848'de Seneca Falls Sözleşmesi ile ciddi bir şekilde başladı. Eliz

abeth Cady Stanton, Lucretia Mott, Martha Coffin Wright, Mary Ann M'Clintock ve Jane Hunt tarafından düzenlenen kongre, resmi kadınların oy hakkı hareketinin başlangıcı oldu.

1878'de kadınlara oy hakkı için getirilen ilk anayasa değişikliği başarısız oldu, ancak oy hakkı destekçilerinin yorulmak bilmeyen çabaları nedeniyle, 1919 değişikliği hem Meclis'ten hem de Senato'dan geçti ve eyaletler 1920'de onayladı. Yine de bu değişiklik tüm kadınlara oy hakkı vermedi. Örneğin;Yerli Amerikalı kadınlar 1924'e kadar ABD vatandaşı olarak kabul edilmiyorlardı ve bu nedenle oy kullanamıyorlardı ve Afrikalı Amerikalı kadınlar, özellikle güneyde, oy kullanma haklarını kullanmalarını engelleyen Jim Crow yasalarıyla karşı karşıya kalıyorlardı.

I. Dünya Savaşı sonrasında 1917'de Kanada'da, süfrajetlerin yıllarca yürüttüğü bir kampanya sonrasında 1918'de Birleşik Krallık'ta, 1920'de on dokuzuncu anayasa değişikliğiyle ABD'de kadınlar oy hakkını kazandı. Bu noktada I. Dünya Savaşı konuyla ilgili görüşlerin değişmesinde önemli rol oynadı. Kadınların savaş sırasında sunduğu katkılar, erkeklere göre aşağılık oldukları algısını ve kadınların doğa gereği oy kullanmamaları gerektiği argümanını zora soktu. Leslie Hume'a göre, eğer kadınlar cephanelik üreten fabrikalarda çalışabilmişse, oy kabinine girişlerini engellemek anlamsız kaçmaktaydı. Bununla beraber Hume, oy hakkının savaştaki katkılar için bir ödül olmadığına dikkat çeker; kadınların savaş sırasındaki çalışmaları kamusal alana girişlerine ilişkin korkuları boşa çıkarmıştı.

5 Aralık 1934'te (Her türlü oylamada ve tamamen) Türkiye'de kadınlara seçme - seçilme hakkı tanındı. Fransa'da 4 Ekim 1944'te yapılan yasa değişikliğiyle kadınlara seçme ve seçilme hakkı verildi. 29 Nisan 1945'te ilk defa belediye seçimlerine katılan kadınlar 21 Ekim 1945'te de ilk defa parlamento seçimlerinde oy kullandılar.

II. Dünya Savaşı sonrası Birleşmiş Milletler kadınlara oy hakkı tanınmasını teşvik etti. 1979 yılında kabul edilen ve 189 ülkenin taraf olduğuKadına Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Yok Edilmesi Sözleşmesi oy hakkını temel bir hak olarak tanımlar.